Takie jak samego systemu operacyjnego Atari, bo to on tu stwarza ograniczenia. Czyli (teoretycznie, bo praktycznie bywa inaczej) jednoczesnie widoczne dla sysemu 15 partycji zawierajacych max. 65536 sektorow 256 bajtowych. Jak to sobie wewnetrznie kontroler organizuje to jego sprawa - wazne jak widzi to komputer.

Od strony Atari moze miec 128 lub 256b (chyba ze zmienisz OS lub zastosujesz swoje wlasne procedury komunikacji z dyskiem). Wewnetrznie kontroler moze sobie trzymac to wszystko (i trzyma) stosujac sektory 512b.

Kontroler - raczej nie (zalezy od jego konstrukcji i oprogramowania). Jednak - jak pisalem wyzej - Atari ze standardowym OSem ma ograniczenie do 65536 sektorow (oczywiscie w obrebie jednej partycji).

Tak jak do kazdego innego urzadzenia (przynajmniej w przypadku SIO2IDE), kontroler ma swoj identyfikator tak jak maja je inne urzadzenia podpinane do Atari ($30 - stacja dyskow, $40 - drukarka, $60 magnetofon). SIO2IDE reaguje na rozkazy wysylane do stacji dyskow (czyli $31, $32, itd.) i odpowiada wtedy jak standardowa stacja dyskow, reaguje tez na identyfikator specjalnie dla niego przeznaczony (nie pamietam juz - chyba $E1) i wtedy mozna komunikowac sie bezposrednio z kontrolerem, zmieniac przypisanie partycji i wiele innych parametrow - ale to juz zalezy od kontrolera - wszystko znajdziesz w opisie SIO2IDE.

KMK ?? , SIO2IDE - wyslij jakies zapytanie bezposrednio do kontrolera - jesli odpowie to jest ;).

czyli ograniczenia wprowadza tylko zastosowany DOS, wlasne procedury moglyby obsluzyc pewnie i FAT16, tak ?

Ale Sparta i ograniczenie sektora do 256 bajtow, a ich liczbe do $FFFF jest w zupelnosci wystarczajace, zgadzacie sie ?

I chyba nie warto forsowac nowego formatu, chyba ze bylby to zgodny z platformą PC, zgadzacie sie ?

p.s.
planuje napisac procedury obslugujace dyskietke Sparty bez udzialu Sparty, czyli taką mini Sparte, a moze ktos juz takie posiada ?

Tak naprawde procedury obslugi dyskietki w trybie Sparty beda prostrze od standardowych dla Atari DOS :)
Polecam analize loadera (takze autorstwa Izego Bernaska) Micro Sparta DOS (MSDOS), jakby cos to posiadam w miare skomentowane (no dobrze .... zdisasemblowane i opisane to co bylo najpotrzebniejsze, ale latwo przeanalizowac) zrodla, ostatniej wersji przygorowanej do obslugi trybu UltraSpeed. Procedyry te poza tym ze czytaja pliki zapisane w formacie Sparta DOS maja wlasna obsluge SIO przez co wykrywaja i obsluguja wiekszosc dopalaczy (efekt uboczny - dzialaja przy wylaczonym ROMie!!) - i sa naprawde krotkie!!

Gucio prawda. System nie stwarza takich ograniczeń. Sterownik KMK IDE stwierdza odwołanie do HDD poprzez sprawdzenie czy w DDEVIC ($0300) siedzi $31, a w DUNIT ($0301) coś z zakresu 1-16. Gdyby wywalić to drugie sprawdzenie i uznać, że jest to numer partycji, to może być ich 256!

I znów pudło! Od czego jest w DCB DBYT1 ($0308) i DBYT2 ($0309)? W nich ustawia się ilość danych przesyłanych przy jednym wywołaniu SIO. Jeśli masz sektory 512B i przestawisz partycję w takie sektory i zabiszesz w DBYTn 512, to masz operacje na 512B.

Nie do końca. Owszem numer sektora zwykle zapisuje sie w dwóch bajtach (DAUX1 - $030A i DAUX2 - $030B). Ale DCB ma jeden bajt nieużywany ($0307), który można wykorzystać np. jako najstarszy bajt numeru sektora (bity 16-23). Wtedy masz 16,77 milionów sektorów. Jesli użyjesz sektorów 512B, to partycja może mieć do 8GB (tyle też maksymalnie obsłuży sterownik KMK IDE).

W wersji 1.2 pod adresem $DDD9 masz tekst "IDE BIOS v.1.2n(c) 1995-97 by Dracon". Poza tym pod adresami $D800-$D802 są kolejno wartości: $20, $07, $70. Są to tzw. magic numbers, niezmienne i unikatowe dla KMK IDE. :)

Hmm, o ile pamiętam było kilka wersji spart plikowych... A poza tym - jest loader dysków sparty (obsługuje podkatalogi), używałem kiedyś ze stacją Karin Maxi. Chwilowo mam padniętą pamięć w kompie z Karinką, jak zrobię - to odgrzebię loaderek!!!

Trzeba było od razu pisać, że chodzi o DSKINT. Nigdy tego nie używałem, tylko od razu rzuciłem się na głęboką wodę, czyli SIOINT. :)
Z tego co pamiętam, to DSKINT jest tylko wstępną procedurą, która ustawia parametry dla SIOINT do obsługi stacji. To samo, a nawet - jak zauważyłeś - więcej, można zrobić przez SIOINT. Po co się ograniczać!. :)

Ja dziękuję za taką user fiendly procedurkę. :)

Gdyby jeszcze standardowe stacje (przypadek 1050) chcialy te kombinacje z blokiem danych PERCOM rozumiec ;).
Ale przyznam ze tez chcialem to zaproponowac, bo to najladniejsza metoda (z punktu widzenia czystosci programowania).

Tak jest, ale w tablicy partycji nie mieści się więcej wpisów niż 16. Oczywiście tablicę można zorganizować inaczej, można też zająć więcej miejsca na master bootblock (gdzie siedzi rzeczona tablica), ale to teoria, bo FDISK tego nie zrobi. Trzeba byłoby go napisać od nowa.

O ile mnie pamięć nie myli, sterownik IDE w ogóle wartości DBYT nie bierze pod uwagę. Wielkość sektora logicznego jest zapisana w tablicy partycji, i może to być 256 albo 512 bajtów. Transfery sektorów mają zawsze jeden albo drugi rozmiar, ale jak się czyta sektory 128-bajtowe (DBYT = 128, a po każdym transferze DBUFA = DBUFA + DBYT), to oczywiście przeważnie nic nie szkodzi.

Tak jest.

W wersji 1.2 pod adresem $DDD9 masz tekst "IDE BIOS v.1.2n(c) 1995-97 by Dracon". Poza tym pod adresami $D800-$D802 są kolejno wartości: $20, $07, $70. Są to tzw. magic numbers, niezmienne i unikatowe dla KMK IDE. :)