Nosty: ponieważ mam powiązania (rodzinne) ze skarbówką, mogę powiedzieć Ci tyle że 'urząd' niczego sobie nie interpretuje, wszystko płynie z góry, zazwyczaj z minfinu. Urząd też nie jest od tworzenia/oceniania przepisów - ma je wykonywać. Jeśli przepisy są durne - to nie do urzędu pretensje.

Wolontariat? ;) A jak to jest w przypadku oprogramowania freeware? Jedna strona dostaje coś za darmo a druga - godzi się - że nie dostaje nic.

Ale wracając do rozróżnienia pojęcia kradzieży od pojęcia "utraty spodziewanych zysków" to interesujący i demagogiczny jest sposób ustalania poziomu strat zarówno przez producentów jak i przez finansowany przez nich BSA opierający się na zależności przykładowej:

szacowane x tysięcy nielegalnych kopii programu x cena jednostkowa box = strata producenta (liczona rzecz jasna w milionach)

Tyle że jak to przedmówcy wykazali jest to bzdura, ponieważ gdyby za każdym rogiem czaił się policjant i pirackich programów by nie było to ilość sprzedanego przykładowego programu wynosiłaby x/10? x/100? x/1000? w zależności od jego ceny. Nic bowiem nie zwalcza piractwa lepiej niż optymalnie dobrana dla odbiorcy cena. Tyle że akurat Polska w PRL-u była zbyt marginalnym rynkiem stąd ceny nielicznego legalnego oprogramowania były na poziomie zachodu - czyli nierealnym. Zresztą co tam PRL - kiedy MS włączył Polsce legalną PŁATNĄ usługę sieciową dla graczy na XBox360? W tym roku? :) I to dopiero po dość głośnym i medialnym proteście.

Na koniec: w zasadzie można stwierdzić iż w latach 86-95 nie było u nas piractwa (w stosunku do firm zachodnich) bo:

1. Prawo nie zakazywało kopiowania programów (i muzyki)
2. Zachodni producenci nie stracili niczego bo "kradzież oprogramowania" jest pojęciem sprzecznym w przypadku kopiowania - nikt pudełek z hurtowni we Francji nie wynosił w plecakach...
3. ...a utraconych spodziewanych zysków też nie można uwzględnić gdyż w tych latach  przelicznik złotówki do $ czy DM zmniejszał jakąkolwiek legalną sprzedaż zagranicznych gier do wartości dążącej do zera.

Demagogiczne nieco prawda? Ale czy w sumie nie ma tym sporo racji? :)))

Dopiero gdy złotówka stała się wymienialna, relacje PLN do walut obcych przestały być żartem historii wówczas nasi bogatsi sąsiedzi zaczęli naciskać na wprowadzenie nowej ustawy chroniącej prawa autorskie. Dopiero wtedy.

Ostatnio edytowany przez conrad (2011-07-26 11:00:00)

Dales, jak wczesniej Dely przyklad ekstremalny: zabieram czyjs program i mam w dupie jego autora.
Ja, choc mam ogromne zastrzezenia do obecnego prawa autorskiego nigdy nie twierdzilem ze "wszystko powinno byc za darmo" i ze mozna kopiowac co sie tylko chce bez ograniczen. I ze nie chce placic dla zasady.
To nieprawda.
Paradoksalnie, przez ostatnie lata kupilem kilkanascie gier na PC (glownie niezaleznych tworcow), choc nie mam czasu w nie grac, a pirackich kopii nie sciagalem prawie wcale. A w przypadku gry Torchlight sciagnalem pirata, a potem kupilem jakies pismo do ktorego byla dolaczona pelna wersja tylko dla tej gry.

Ale wracajac do Twojego pytania, mozna chyba wyobrazic sobie wiele systemow prawnych i dystrybucji, w ktorych dowolne kopiowanie bedzie dozwolone, a tworca mimo to bedzie wynagradzany...

Moj osobisty przyklad: film dokumentalny "Get Lamp" o tworcach gier tekstowych. http://www.getlamp.com/
Kupilem go za bardzo wysoka cene ($40), choc autor pozwala w pelni legalnie go sciagnac z sieci (i wczesniej sciagnalem).
Po prostu chcialem docenic jego pracę.
To wogole ekstremalny przypadek, bo jak wyczytalem piraci zle zripowali ten film i jego autor napisal do nich z prosba o zrobienie poprawnej kopii :) I poprawili.

Skad w ludziach takie myslenie rodem ze srodka lat 80'?! Przeciez to wszystko jest bardzo proste i nie potrzeba wdawac sie w demagogie.
Jezeli cos ci sie podoba, dajmy na ten przyklad plyta muzyczna to idziesz do sklepu i ja kupujesz. Oczywiscie jezeli autor chce za swoje dzielo pieniadze. Jezeli nie odpowiada ci ten sposob zawsze mozesz sobie posluchac radia albo wlaczyc kanal muzyczny i miec nadzieje, ze akurat puszcza.
Owszem, przy nielegalnym kopiowaniu producent plyty niby nic nie traci - tak jak piszecie. Ale tylko 'niby'. Bo potem okazuje sie, ze sprzedano raptem 4 tys egzemplarzy danego krazka a wszyscy wokol maja ja na komputerze zgrana do mp3, ogg itp. Narod slucha a autor nie ma z tego nic.
Nie chcesz? Nie plac ale nie masz prawa posiadac czegos co nie jest za darmo tylko dlatego, ze jakis lamus udostepnia to w sieci.

@conrad: Ale to akurat jest związane z polityką licencjonowania, a nie nagradzania za dzieło. Prawo - jak podatki: im prostsze, tym lepsze.

Zaraz, zaraz. Nosty, to chyba ty podniosłeś tu (znany też skądinąd) argument, że brak spodziewanego zysku nie jest stratą, gdyż gierki, którą ściągnąłeś, nie kupiłbyś za proponowaną cenę. Dobrze pamiętam?

Owszem, ja też bym jej nie kupił, bo w ogóle uważam gry za stratę czasu. Jak jest za darmo, to mogę ją ściągnąć do pooglądania (jak np. świat 3D w Unrealu, kiedy był nowy), ale konieczność wydania choćby 50 groszy stanowi dla mnie barierę opłacalności. Przesadzam trochę, ale zgodzę się, że tak bywa.

Rzecz w tym, że to ma też drugą stronę medalu: człowiek, który gry (bardzo) lubi i za nowość by zapłacił, nie kupi kopii, bo ta jest dostępna za darmo od pirata. To JEST strata dla producenta. I teraz może mi wyjaśnisz, jak stosowne tzw. organa mają odróżniać te dwie sytuacje, tzn. jak zdecydować (ponad wszelką uzasadnioną wątpliwość), że człowiek, który ściągnął sobie pirata, gdyby miał zapłacić, wtedy NA PEWNO by sobie takiego programu nie kupił.

Prościej jest założyć, że jeśli ktoś ma piracką kopię, to jest mu ona potrzebna niezbędnie (bo gdyby nie była, to po cholerę ją ma? Powstrzymanie się od oglądania rewelacyjnej grafiki Unreala nic nie kosztuje). A skoro jest mu potrzebna niezbędnie - no to powinien zapłacić producentowi cenę, jakiej ten żąda; albo poszukać tańszego / darmowego ekwiwalentu; albo udać się pod http://napisz.se.

W przypadku zwykłych sprzętów jest zresztą podobnie, jeśli Ci się cena sklepowa za grabie nie podoba, to albo szukasz tańszych albo robisz własne... Podpisuję się pod tym, co napisał mazi, to jest proste.

Nikt nie zmusza użytkownika do korzystania z Windows. Jest tysiąc różnych dystrybucji Linuksa, jest Mac - masz wybór.

Sony nikomu nie zabrania grzebania w sprzęcie, bo po prostu nie może tego zrobić, proszę nie powtarzać bzdur. Sony umawia się z Tobą, że jeśli nie będziesz modyfikować sprzętu to możesz korzystać z różnych usług za darmo. Jeśli nie dotrzymasz warunków umowy, to Sony przestanie świadczyć Tobie usługi, ale grać sobie w domu na swoich zakupionych grach możesz bez żadnego problemu. Dodatkowo - nikt nie zmusza Cię do grania na konsolach, to nie jest produkt pierwszej potrzeby - jeśli nie zgadzasz się na taką umowę, nie kupuj konsol.

Vasco, mnie możesz sobie kontrolować do woli, przywiozę tego samego laptopa, co zwykle i to samo Atari, co zwykle. W obu przypadkach poszukiwania będą o tyle ułatwione, że wszystko, co na te komputery mam, jest na ich twardych dyskach. I ciężko się zdziwię, jeśli znajdziesz tam coś, co można dziś normalnie kupić w sklepie lub u autora.

Przecież licencjonowanie jest związane z wynagradzaniem a jego komplikacja wynika z maksymalizacji zysku koncernów. Jak na razie nie ma przecież licencji na lodówkę czy pralkę. Choć patrząc na kierunek w którym to wszystko idzie kto wie co będzie za 20 lat.

Jasne. Linux - listek figowy dla MS, Mac - Apple i polityka jeszcze bardziej paranoidalna niż MS. Realnie windows ma monopol w naszym kraju co widać choćby w szkole gdzie dzieciaki uczą się obsługi Windowsa i MS Office.

A skąd. Powyższe jest akurat typowe nie tylko dla Sony jak i MS ale mi chodziło o sprawę którą próbowało wytoczyć Sony gościowi za złamanie zabezpieczeń i modyfikacje we WŁASNYM egzemplarzu konsoli. W końcu doszło do ugody ale szczegółów  już nie pamiętam. To raz. A dwa że twierdzenie iż jeśli się nie zgadzam na dyktat korporacji to sobie mogę podarować kupno konsoli jest bez sensu. Czyli skoro nie podoba mi się iż np. odtwarzacz mp3 ma w sobie robaka śledzącego wszystkie moje nagrania i wysyłające info do centrali to nie muszę w końcu go kupować? A płyta z muzyką wymagająca zainstalowania na komputerze szpiega też nie jest produktem pierwszej potrzeby?  A idąc dalej: jak za 10 lat pojawią się w Tesco lodówki OEM w niższej cenie których licencja będzie wymagała by produkty do niej były kupowane tylko w sieci Tesco a dbać o to będzie czytnik i program szpiegujący to też powiesz że to normalne i że nikt mnie do zakupu nie zmuszał?

Dojście do kompletnego absurdu potrafi trwać tak długo i stopniowo że gdy nastanie nie jesteśmy w stanie go zauważyć i przyjmujemy jako normalność. Pamiętam że 10-15 lat temu jako dowcip powtarzano wypowiedź Gatesa iż chce doprowadzić do sytuacji by za system operacyjny użytkownik płacił nie raz ale cyklicznie tak jak płaci za prąd i gaz. Nie wiem czy to była prawdziwa wypowiedź ale ten  żart powoli przestaje być śmieszny.

To praw autorskich, czy patentów? Bo to dwie różne sprawy.

Tutaj można postawić tezę, z którą co prawda się nie zgadzam, ale logicznie chyba jest rozsądna: skoro nie można kupić, to może autor nie chce sprzedawać? Przecież nie musi. Ale czy tylko dlatego nie jest to łamaniem PA?

Ja nie planuję kontrolować komukolwiek dysków, helloł! ;) Chodziło mi raczej o "kto jest bez winy, niech pierwszy rzuci dyskiem" :)

A wiesz dlaczego film Disney'a nazywa się w PL Kubuś i przyjaciele a nie Puchatek?