I ja trzymam kciuki za Flimbo's Quest, bo to będzie szczytowe osiągnięcie, coś, o czymś kiedyś mogliśmy tylko pomarzyć. Marzenia się widać spełniają i niech używają tyle RAM-u ile trzeba, a na cartridge (EXT-ROM) będą opcjonalnie :)

@Sikor
Demo Flimbo's Quest ma bogatszy gameplay niż skończony Albert. Te Twoje osądy są trochę nie na miejscu. A przytaczanie ZX Spectrum też pasuje średnio, ostatnio pokazałeś ich hit, który jak na nasze standardy klatkuje niemiłosiernie.
A Flimbo's Quest musi być ultrapłynne by była to TA gra.
Niby rozumiesz powody dla których te gry wymagają tyle RAM-u, a potem jakby nigdy nic argumentujesz łomem.

No i pokazałeś dokładnie to o czym pisałem: tę niesamowitą płynność animacji i dynamikę znaną z produkcji na ZX i CPC.
Gra jest wspaniała jak na możliwości ZX i nie wygląda jak telegazeta (a to sztuka na ZX), ale to tyle, gdy robi się gorąco zwalnia do kilku FPS. Za to statyczne screeny w Bajtku rozwalałyby system w latach '80.

Dlaczego odpowiadasz pytaniem na pytanie? Pierwszy zapytałem o przykłady "leniwych" autorów gier nadużywających RAM-u. Skoro to taki znany problem, pewnie łatwo przytoczyć?

Mimo wszystko odpowiem... Z mojej strony na takie gry jak Bomb Jack, Pang, Crownland, Stunt Car Racer, Albert, nadchodzące Flimbo's Quest czy Prince of Persia warto "wydać" każdy kilobajt, który był autorom potrzebny i są to dla mnie produkcje niesamowite, pokazujące, że na Atari może powstać gra porównywalna jakością do schyłkowego C64, niekoniecznie tylko w dziedzinie, gdzie Atari ma oczywistą przewagę, jak np. w (skądinąd genialnym) Yoomp.

Zauważyłem do czego się odniosłeś, nie wiem czemu sugerujesz, że czegoś nie zrozumiałem, może jednak Ty nie zrozumiałeś?
To, że dało się zrobić fajną jak na standardy roku 1983 gierkę w 16KB po prostu nijak się ma do współczesności, bo wydaje mi się, że raczej chcemy nakarmić niedosyt imponujących produkcji klasy końcowych osiągnięć ery 8-bit, a nie ogrywać nowe "pchełki" typu Lone Raider z roku debiutu serii XL czy C64? Nie zrozum mnie źle, gra pewnie jest naprawdę fajna, ale nie grałem i grać nie będę, bo to jedna z takich, do których się sentyment wynosi z dzieciństwa, a poznane w dorosłości niczym się nie wyróżniają.
I w tym samym roku powstała Alley Cat na 48KB, technicznie, oprawą i grywalnością (ja mi się wydaje, bo w AC się dużo nagrałem) jednak dzieli je bardzo dużo, co pokazuje, jak wiele Atari ma do zaoferowania gdy RAM pozwoli rozwinąć skrzydła jego pozostałym układom.

No właśnie moje zdanie jest podobne: gra powinna wymagać tyle RAM-u, ile jest niezbędne autorom do osiągnięcia planowanej oprawy, jakości czy komfortu grania (np. bez żonglerki dyskietkami jak w Mortal Kombat na Amidze ;) ).
A które wg Ciebie z współczesnych gier z ostatnich kilkunastu lat prezentują "leniwe" podejście i w jakiej ilości RAM-u powinny się zmieścić?

Nie trolluj, znów to jedyne co jesteś w stanie napisać.
Problem jest istotny, gdy później "normalny" atarowiec odpali sobie PoP z dyskietki np. na 1050 Happy Warp i zostanie sprowadzony do 1xSIO.
A jako panaceum usłyszy, że powinien to wrzucić na programowalny cartridge, bo Atari tak chciało.

Parafrazując jego własne słowa: "To się nazywa syndrom paranoi. tOri nie rozumie tego i to jest jego problem."
Dodatkowo pisze nieaktualne/nieprawdziwe dyrdymały o sytuacji w Izraelu, nie sprawdziwszy lub raczej celowo pominąwszy jak obecnie wygląda sytuacja i współczynnik reprodukcji wirusa, gdy mnóstwo ludzi jest już zaszczepionych drugą dawką i mija niezbędny czas do uzyskania odporności.
"Śmierć i zniszczenie", Doom and Gloom normalnie... Zagrałby sobie może w te tytuły, bo się chłop wykończy paranoją i psychozą.

A ile ta pierwsza "pełna", Wasza Wybiórczość? :)

Bo tutaj wersja komercyjna na cartridge'u została ostatecznie wymyślona przez autora jako zabezpieczenie przed shackowaniem, czyt. poprawką sprawiającą, że gra by się uruchomiła na sprzęcie z U1MB/Incognito ;) Tak jak się stało z wersją demo/"niepełną", nie posiadającą wszystkich planowanych docelowo leveli.

Jasne, pytanie o proporcje kto woli głównie używać Atari jak VCS-a, a kto z komputerowymi peryferiami.

W encyklopediach też dużo jest ogólnie przyjętych przez cywilizację definicji, ale możemy nazywać je tradycjami i porzucać skoro tak, także pliki wykonywalne / atarowskie popularne "plikówki" nie muszą uniknąć tego losu ;)
Ale pewnie niech każdy sobie ataruje jak chce.

No to jak Ty albo inny autor zmieni ten nagłówek i z BIN/CAR zrobi wykonywalny XEX, to wtedy będziemy mówić o udostępnionej wykonywalnej przez Atari binarce/plikówce.

No jeżeli ruszanie do przodu ma być przez nazywanie obrazu cartridge'a plikówką, to zacznijmy w ramach postępu mówić czarne na białe, będzie powiew świeżości i odnowa ;)

Acha, czyli stawiamy wszystko na głowie w imię zrobienia z komputera Atari głównie konsoli.
Co tam 810/1050/XF-551/CA-2001/LDW Super 2000/Indus GT/TOMSy/SIO2PC/SIO2IDE/SIO2SD/SDrive/FujiNet czy nawet SIDE 1&2!
Takie "wynalazki", których prawie nikt nie posiada, za to MaxFlashe, AVGCarty, świeżusieńkie SIDE3 ma prawie każdy atarowiec-konsolowiec :D
To ciekawe, bo z moich wieloletnich obserwacji wynika, że jak ktoś wraca do Atari, a przez lata takich postów się przewinęło mnóstwo na A.Area, AoL i Atari Age, to albo wyjmuje z pawlacza komputer z magnetofonem/stacją, bo to miał w epoce, albo je sprzedał i kupuje Atari po latach, to przeważnie zaczyna od SIO2PC lub SIO2SD, jako od najbardziej ekonomicznych i wszechstronnych urządzeń na początek.

Postęp jest super, ale nie stawiający na głowie wszystko co przez lata się wykształciło, także w terminologii. I tu zdania nie zmienię, bo to jest proste jak drut:

1) wersja całodyskowa: ATR
2) wersja plikowa, bezpośrednio wykonywalna przez Atari: XEX/EXE/COM
3) obraz cartridge'a: CAR lub BIN
4) obraz wersji kasetowej: CAS

I jeśli chodzi o 1), 2), 3), 4) owszem - wszystkie one są plikami, natomiast wersje "plikowe" oprogramowania w rozumieniu tego co mamy w świecie Atari to tylko 2). Każdy kwadrat jest prostokątem, ale nie każdy prostokąt jest kwadratem.

Dlatego jeśli powstaje oprogramowanie w wersji na cartridge, to alternatywą i dopełnieniem "dostępności" dla atarowców jest wydanie wersji całodyskowej (ATR) lub plikowej (XEX/EXE/COM), a nie udostępnienie obrazu cartridge'a CAR.
Bo CAR to plik, ale nie plikówka, to tylko danie możliwości SKLONOWANIA/ZAEMULOWANIA oryginalnego cartridge'a.

Więcej w tej kwestii pisać nie będę, jeżeli te oczywistości wydają się nieoczywiste, to świat Atari i elektroniki naprawdę staje na głowie.