I tak i nie. Po prostu przestałem używać emulatorów...

Z moich obserwacji wynika, że ludzie z rozszerzonymi Atarkami i maniaków którzy w ten sprzęt inwestują i rozbudowują jest dosłownie garstka w stosunku do wszystkich użytkowników. Garstkę również stanowi grupa ludzi udzielających się na forach regularnie jak to czynimy np. w tym wątku. Zdecydowaną większość i to wielokrotnie większą niż to co widzicie na niszowych forach i zlotach, stanowią ludzie, którzy ani nie są związani ze sceną, ani nie uczestniczą aktywnie w forach, ani też nie dokupują wydumanych rozszerzeń do Atari. To są ludzie sentymentalni, którzy po latach, lub raz na jakiś czas wyciągają Atari z przysłowiowego pawlacza, albo po latach obecnie kupują Atari takie jakie mieli w dzieciństwie. Ci ludzie w większości dokupują sobie tylko coś pokroju sio2sd/sdrive itp, żeby mieć wczytywaczkę i ściągają z netu ulubione gry z dawnych czasów. Przy okazji ściągając te gry trafiają na fora gdzie ściągają sobie również nowości. Większość tych ludzi nawet nie ma pojęcia że są jakieś rozszerzenia pamięci i inne dziwactwa, dla nich Atari to Atari i tyle. I teraz jak nie mają jak odpalić nowej gry, to ona po prostu dla nich nie zaistnieje.
Swoje obserwacje wyniosłem stąd, że w ostatnich latach handlowałem trochę różnymi rzeczami na allegro i te obserwacje są na podstawie różnych dziwnych pytań od ludzi z allegro. A pytania były natury jak wgrać grę, skąd wziąć jakiś joystick itp. Proste odpowiedzi że istnieje coś takiego jak sio2sd zadziwiało ludzi. Byli zachwyceni, ale i zaskoczeni, podczas gdy dla nas sio2sd to wieloletni wynalazek, który zna każdy. Przy czym zaznaczam, że to nie były pojedyncze przypadki, tylko multum takich pytań. Zwykle to były nawet pytania od ludzi, którzy w ogóle nic na tym allegro ode mnie nie kupowali, ale znaleźli mnie przez allegro, bo wystawiałem jakieś tam akcesoria do Atari, więc postanowili mnie zapytać o rzeczy związane z Atari, bo "widać, że się tym zajmuję".

Dla mnie, jako twórcy gry, ważne jest, żeby każdy kto trafi na temat Atari trafił też na nowości i mógł je odpalić bez problemu.

Dla mnie, jako użytkownika, który chce żeby Atari się rozwijało, ważne jest żeby powstawało dużo dobrych gier na stockowy sprzęt. Jeśli między sobą zrobimy sobie przy okazji jakieś superprodukcje dodatkowo na rozszerzone konfiguracje, to też jest super, ale te produkcje nie mogą przyćmić całkowicie produkcji na sprzęt stockowy, bo po prostu nie będą istniały dla ludzi, którzy nie zgłębiają tematów rozszerzeń i nawet mogą nie mieć pojęcia że coś takiego istnieje, albo nie chcą, bo chcą po prostu na godzinkę odpalić Atari wyjęte z pawlacza.

Nikt nikomu niczego nie narzuca, ani się nie wtrąca. Nie napisałem, że xxl ma robić grę na 64k bo mu tak każę. Wyrażamy subiektywne opinie, a moja jest taka jak napisałem. Argument z punktu widzenia gracza i użytkownika jest taki, że uważam, że docieranie do maksymalnej liczby odbiorców powoduje podtrzymanie i rozwój Atari - a tego bym sobie życzył, chcę więcej dobrych gier na stock 64k. Argument z punktu widzenia programisty i twórcy jest natomiast taki, że też wolę dotrzeć do jak największej ilości odbiorców niż pisać do szuflady, albo dla jednego działu na jednym forum gdzie siedzi garstka ludzi. Tak że stock Atari 64k wydaje się być najbardziej trafionym modelem.

MapRAM, pomimo że ciekawy, to już w ogóle jest rzecz, która może być i na zawsze pozostanie tylko ciekawostką. Chyba, że spowodujesz, że wszystkie Atari na świecie nagle zyskają tą modyfikację.

Standardem było dla mnie zawsze 64k, bo rzadko kto miał 130XE. A myślisz, że dlaczego nie było prawie nic na wersję 130XE? Może właśnie dokładnie z takiego samego powodu z jakiego teraz tutaj toczymy tą dyskusję. W latach świetności Atari też zapewne prowadzono takie dyskusje i doszli do wniosku, że bez sensu jest robić grę dla mniejszości, lepiej zrobić pod 64k, wtedy dotrze do wszystkich. W tamtych latach tego tak nie rozumiałem, ale dziś tak sobie myślę, że może raczej wersja z większą pamięcią nie miała być krokiem naprzód w sensie, że będą lepsze gry, ale bardziej krokiem równoległym otwarcia wersji komputera dla deweloperów i ludzi, którzy pracują przerzucając większe ilości danych itp. Czyli ułatwienia typu ramdyski itp.

No tak, ja też mam Maxflashe, SIC!e, a we wszystkich swoich Atarkach mam 1MB. Jednak z powodu chęci trafienia do jak najszerszej rzeszy odbiorców ze swoimi produkcjami (na razie z jedną) celuję w stock 64kB i zrobię wszystko, żeby się udało to odpalić na takim właśnie sprzęcie, a przy okazji da mi to największą satysfakcję z osiągniętego celu. Niemniej jednak jeśli się nie uda i miała by na tym ucierpieć jakość produkcji, to zrobię to tak, żeby z kartridża dało się odpalić na stock 64kB, a bez kartridża z pliku xex na rozszerzonej pamięci do 128kB. Akurat przy obecnej produkcji nie przewiduję, żeby było potrzeba jeszcze więcej RAM-u, ale gdyby było potrzeba, to wtedy zrobił bym to dokładnie tak samo, czyli z kartridża zawsze ma działać wszystko na stock 64kB, a z xexa na dowolnym rozszerzeniu pamięci wskazanym przez kodera (w sensie dowolności ilości RAM, ale pozostańmy chociaż przy zgodności rozszerzeń z portB jako utartego standardu).

Dokładnie tak samo myślimy tutaj:-)

Pin, a U1MB, to zamontowałeś sobie przez szczelinę kartridża tak jak się buduje okręty w butelkach?:-)

Testerzy są jak na razie zachwyceni:-)
Jednak nie chodzi tu o wybór między dopracowaniem grafiki lub grywalności. Zakładam, że będzie dopracowana pod obydwoma względami, jak również pod trzecim, czyli muzyka, która jest tutaj również dla mnie mega ważna. Pytanie jest czy w sytuacji kryzysowej postawić na więcej RAM-u, czy na pogorszenie gry w jakichkolwiek aspektach.
U mnie się rzecz nie będzie rozbijać o to żeby pogarszać grywalność czy grafikę, bo cały silnik, grafika, muzyka itd będzie już dopracowane, ale nie wiem, czy zmieści się na koniec cały scenariusz i może się okazać, że ten wybór będzie taki, że gra się stanie zbyt krótka przy 64k, więc może lepiej wtedy wyjść ponad 64k żeby zmieścić cały zakładany scenariusz i np. nie uciąć 1/4 scenariusza skracając grę... Bardzo tego nie chcę robić, bo to się właśnie odbije na rozczarowaniu zbyt szybkim końcem gry. Taka sytuacja miała miejsce np. w grze Crownland, którą w Gramy na Gazie Borsuk przeszedł z zachwytami, a na koniec usiadł i nastała taka niezręczna cisza...

Zagłosowałem na 64k.

Co prawda we wszystkich swoich Atarkach mam 1MB, bo sam sobie robię i lubię, ale jednak twierdzę jako zwykły użytkownik, że większość nowych gier powinno celować w stockowe 64k, chociażby z tego względu, żeby trafiło do jak największej liczby odbiorców, żeby ktoś kto wyciąga swoje Atari dzisiaj z przysłowiowego pawlacza po 30-stu latach, mógł sobie uruchomić na nim nowości i zachwycić się, że od poprzedniego uruchomienia w latach 90-tych do dziś wyszło tak dużo fajnych rzeczy, w które znowu można sobie pograć i poczuć się jak kiedyś.

Jako "scenowiec" w ogóle się nie wypowiadam, bo nim nie jestem. Chyba, że rozszerzymy tą kategorię o programistów-twórców, to mogę się wypowiedzieć, bo od ponad roku pracuję nad dużą grą. Początkowo zakładałem, że nie będę w ogóle się ograniczał pamięcią, bo przecież dziś to żaden problem ją rozszerzyć i większość ma jakieś tam rozszerzenie. Z czasem jednak znalazłem mega zajebistą zabawę i frajdę w optymalizacji, więc wycelowałem sobie w 128k jako maksimum. Idąc dalej obecnie tak bardzo optymalizuję, że zaczynam się powoli łudzić, że może uda mi się zmieścić w stockowe 64k. Powstają jednak dylematy: czy jak już dobiję do krawędzi i zacznie mi tego RAM-u brakować, to lepiej obciąć grę, czy lepiej podnieść ilość RAM? Najbardziej boję się tego, że dojdę do 64k i zabraknie mi np. 3,5kB. Wtedy kolejne pytanie, czy warto było wydłużyć deweloperkę gry o rok, a potem i tak zrobić grę na 128k i czy warto było tak wszystko upychać, a potem po przekroczeniu tej granicy i tak musi być 128k, z czego np. 50k jest puste...

W temacie kartridży, ja bym się tutaj w ogóle nie ograniczał i nie dyskutował nad tym ile tam jest pamięci. Jak mieliśmy dawniej gry czy programy na kartridżu, to nikt nie wiedział ile pamięci ma kartridż, po prostu gra była na kartridżu i tyle. Natomiast osobiście nie lubię jak gra jest tylko i wyłącznie na kartridżu, bo przez to w dzieciństwie nie miałem zielonego pojęcia o istnieniu pewnych gier, w które zagrać można dopiero współcześnie, bo powstały wersje na rozszerzony RAM (np. Commando). Z tego powodu nie mam absolutnie nic przeciwko temu, żeby robić gry na rozszerzoną pamięć, ale mi by się podobało, żeby zawsze zrobić absolutnie wszystko co jest w mocy kodera, żeby zmieścić się w stockowe 64k, a dopiero jak już na prawdę się nie da, to sięgać po rozszerzony RAM, przy czym tu już nie ma znaczenia jak bardzo rozszerzony, niech koder decyduje. Ale jednocześnie niech to będzie tak, że ilość rozszerzonego RAM-u powinna być proporcjonalna do szczękoopadu na widok jakości/możliwości/innowacyjności itd.itp.

Reasumując można by powiedzieć, że rozszerzony RAM widział bym jako powiększenie możliwości, a nie jako wykorzystanie z lenistwa, czy dla uproszczenia/ułatwienia realizacji celów, które dało by się równie dobrze zmieścić w mniejszym RAM-ie. Może też służyć ulepszeniom na zasadzie, że powstaje gra, która doczytuje się z dyskietki i działa normalnie na stock 64k, ale jak ktoś ma rozszerzony RAM, to ma alternatywnie xex-a, który w całości się wczytuje i nie wymaga później doczytywania. Taki model lubię najbardziej.

Ja po prostu lubię prawdziwe Atari:-)

xBIOS też lubię:-)

Wygląda fajnie. Nigdy nie grałem w tego typu gry, jakoś mnie nie zainteresowały, więc nie umiem, ale teraz spróbuję z tym się pobawić zatem:-)

No tak, ale idziecie w jakieś ślepe zaułki. Sprzedaż perhydrolu nie jest ani zakazana, ani nawet problematyczna. Po prostu są przepisy regulujące zasady przechowywania, transportu, handlowania różnymi substancjami chemicznymi i tyle.