A co, miałeś tam skrycie U1MB? Hehe:-)

Nie, dzielić nie będę. Robię tę grę już ponad rok czasu, zakładałem, że będę ją robił tak długo jak będzie trzeba, że nie będę szedł na skróty, nie będę robił kompromisów, wszystko dopnę na ideał taki jaki sobie z góry wydumałem. Założenie było podparte tym, że kiedyś marzyłem o zrobieniu "prawdziwej" gry na Atari i spełniam to marzenie, a ponieważ zajmie mi to masę czasu i prawdopodobnie będzie jedyną grą jaką zrobię, to nie spieszę się. W tak zwanym międzyczasie naszło mnie parcie na chwalenie się (próżność) i trochę zacząłem pokazywać różnym osobom i wrzucać zajawki na fora, no i teraz głupio mi jest, że ciągle termin się oddala, a już jest grupa ludzi, którzy na tę grę czekają, bo im się podoba. Dlatego staram się jednak cisnąć i przyspieszać prace. W tak zwanym międzyczasie wydarzyło się coś jeszcze istotnego, co też mocno zmienia koncepcję: mianowicie założenie, że to będzie jedyna gra w życiu zostało przekreślone, bo mam już dwa kolejne pomysły na gry i bardzo bym się nimi chciał już zająć. Nie chcę jednak tego robić, zanim skończę Dude Story, bo za chwilę wzorem innych będę miał milion zaczętych gier i żadnej dokończonej... Dlatego pojawiają się rozterki czy warto tyle godzin poświęcać na te wszystkie optymalizacje i ciśnięcie się za wszelką cenę w 64k.

Sikor, oczywiście można doczytywać, ale OS wyłączony, żeby mieć więcej RAM, wszystko powywalane, więc jak na koniec zabraknie 3,5kB, o będzie trzeba wszystko przebudować, żeby dodać procedury do doczytywania, a w dodatku będzie mega głupio wyglądało jeśli przejdziemy całą grę i na samym końcu kawałeczek będzie trzeba doczytać:-) No i nie będzie w pojedynczym xex, a chcę żeby było. Doczytywanie ma sens jak od początku założymy że ma być doczytywane.

No jak to? 320kB to popularne rozszerzenie, ponieważ było robione już w dawnych czasach. Ta ilość RAM wynika z faktu, że na rynku podzespołów elektronicznych dostępne są kości 256k x1bit i 256k x4bit, a to powoduje, że łatwo jest rozszerzyć właśnie o taką ilość pamięć w Atari zarówno z pamięciami 1-bit jak i 4-bit poprzez nalutowanie "na barana" odpowiednich kości i dodanie odpowiedniej logiki do tego. Takie rozszerzenia są i były popularne dlatego, że można je robić nawet "na pająka" bez żadnych płytek.

Edit: rozszerzenie do 128k robi się tak jak jest zrobione w 130XE. Do 192k robi się tak, że lutuje się kolejne 64k "na barana". Do 256k robi się tak, że do 130XE lutuje się na oba 64k kolejne 64k.
512k to tak na prawdę 576k. DOdaje się osobno 512k pamięci, najlepiej jako SRAM (rozszerzenie Hias-a).
1024 to tak na prawdę 1088 - tu mamy np. SIMMexp, albo U1MB, albo satantronic.
Nie słyszałem o wyrzuceniu podstawowego 64k i zamiast tego 1024. Trochę nie wyobrażam sobie jak by to zrobić, było by trudno i nie było by kompatybilne za bardzo z rozszerzeniami typowymi na port B. Ale może się mylę i ktoś naprostuje.

W Maxflash przełącza się banki robiąc zapis dowolnej wartości pod adres odpowiadający danemu bankowi. A więc np. $D500 to jest bank 0, $D501 to jest bank 1, $D502 to jest bank 2 itd.
Czyli żeby wybrać bank, to robisz po prostu sta $D500
Bank przełącza się gdy na szynie adresowej pojawi się odpowiedni adres, a jakie są wtedy dane na szynie danych nie ma żadnego znaczenia.

Jeśli działa tylko przełączanie na bank zerowy i odłączanie carta, to by znaczyło, że być może komp się po prostu resetuje? Jeśli masz włączony OS, to musisz pamiętać, że w trakcie zmiany stanu kartridża z włączonego na wyłączony i odwrotnie musisz mieć wyłączone przerwania, bo OS w VBI sprawdza co ramkę czy nagle nie był wyjęty albo wsadzony kartridż i wtedy resetuje system.

Dla mnie gra, to gra. Patrząc z zewnątrz nie jestem w stanie zauważyć czy tam jest xBIOS czy go nie ma. Pod emulcem po prostu odpalam i gram, na prawdziwym Atari też po prostu odpalam i gram. Wszystko śmiga jak należy ;)

Pod Altirra działa bin, nie ważne jest rozszerzenie. Ja odpalam obrazy kartridży tak, że mam uruchomioną Altirrę i plik obrazu przeciągam na okienko Altirry. Wtedy pokazują się w okienku Altirry po prawej stronie urządzenia pod które możesz podmontować plik i tam na samym dole jest kartridż, więc tam należy ten plik przeciągnąć. Jak się upuści na tym plik, to jeśli nie jest to plik car, tylko goły obraz, to wyskoczy okienko z pytaniem jako co chcemy plik podpiąć i tram już wybieramy sobie odpowiedni typ kartridża.

Edit: aha, jak tak podpinamy obraz kartridża, to jeszcze trzeba dać reset w Altirra (F5) i wtedy nam Atari wstanie z tym kartridżem.

No tak, ale ja nie jestem urzędnikiem państwowym, więc chyba zgodzisz się, żebym mógł mieć to gdzieś? ;)

Wiesz co, ja już nie pamiętam gdzie kupowałem, bo to było dość dawno, ale właśnie w jakiejś takiej hurtowni chemicznej internetowej. Po zakupie jak dołożyłem sobie perhydrol do zamówienia, to dostałem telefon i bardzo miły pan z obsługi poinformował mnie, że nie wolno im perhydrolu sprzedać osobie prywatnej, bo takie są przepisy. Akurat miałem firmę, więc podałem tylko dane i wysłali, nie było problemu. Zapytałem tylko czy to może być firma o dowolnej działalności, bo ja nie mam nic wspólnego z chemią, powiedział, że dowolna działalność może być, bo chodzi tylko o to, żeby było zarachowane dla kogo poszło. Więcej się nie wypytywałem, bo tak jak mówię, dla mnie nie był to żaden problem i różnicy mi nie robiło.

Wiesz co, to już było od dawna, ale tam nie chodzi o to, żeby jakoś dokumentować szczególnie do czego się to używa, tylko chodziło o to, że te preparaty ze względu na to że są niebezpieczne, to muszą być ściśle zarachowane do kogo poszły, jakim transportem itd.
Jak kupowałem kiedyś perhydrol 35%, to też mi koleś powiedział, że musi po prostu wystawić fakturę na jakąś firmę, więc zwyczajnie kupiłem na swoją firmę i już. Wtedy dowiadywałem się i mógł to kupić każdy na obojętnie jaką firmę. Możesz być np. taksówkarzem i sobie kupić perhydrol, bo chcesz w samochodzie sobie wybielić gajgę od kierunkowskazu i nikt się nie ma prawa przyczepić.
Po prostu sprzedaż tych preparatów nie może być anonimowa i to tyle.

Spakowałem sobie testowo grafikę, muzykę, fonty, które jak dotychczas najlepiej mi się pakowały apl. Jestem pod wrażeniem, bo wszystko pakuje się o jakieś 10% bardziej, więc oszczędził bym bardzo dużo miejsca w grze, korzystając z tego shrinklera zamiast apultra.

Mam kilka pytań:

1. Jak wygląda szybkość rozpakowania na Atari z jednego miejsca pamięci w drugie w porównaniu do apl? Ta szybkośc jest już dla mnie dość krytyczna, unapl działa mi tak w sam raz, minimalnie wolniej jak będzie to jeszcze przełknę, ale jeśli by to miało się rozpakowywać np. dwa razy wolniej, to już dla mnie nie do przełknięcia.

Nie jestem za szybki w analizowaniu tego kodu assemblerowego, więc czy mógłbym prosić o wyjaśnienia:

2. Czy dało by się zrezygnować przynajmniej częściowo z użycia strony zerowej? Z tego co widzę potrzeba 20 bajtów, chyba tyle nie mam...

3. Czy depaker korzysta z jakiegoś bufora? Widzę na końcu kodu jakieś definicje, ale jak dużo miejsca potrzeba i gdzie się lokuje w pamięci? Ogólnie prosił bym o wyjaśnienie z jakich zasobów pamięci korzysta ten depaker.

Kiedyś już wpadłem na pomysł zrobienia klawiatury na pcb i z mechanicznymi przyciskami.
Wycofałem się z tego pomysłu, bo po pierwsze to wychodzi strasznie drogo. PCB jest bardzo duże, więc drogie, a do tego przyciski mechaniczne też nie są tanie, i jeszcze trzeba do tego same klawisze skombinować i jakoś im zrobić atarowskie oznaczenia. Robi się z tego kwota sięgająca jakichś trzech stów być może, w dodatku trzeba to wszystko sobie zrobić, bo za tą cenę to przecież nie kupujemy gotowej klawiatury. Całe Atari tyle kosztuje bez problemu w dobrym stanie.
Drugi powód był gabarytowy. Nie pasują do kształtu obudowy rozmiarami klawisze pecetowe jak się je ułoży obok siebie. Atari ma jakieś inne rozmiary tych klawiszy. Minimalnie, ale to powoduje, że całość nie będzie wyglądała "jak z fabryki". Przynajmniej tak było w XE jak to kiedyś mierzyłem. W XL nie próbowałem, może pasować, bo są też klawiatury na switchach mechanicznych oryginalnie w XL.
Ostatni gabaryt to wysokość. Tu też nie wiem jak w XL czy da się dopasować takie gotowe switche i klawisze, żeby ich kształt pochylenia i wysokość były w stosunku do obudowy takie same jak w oryginalnej klawiaturze. W XE jak mierzyłem z kolei, to standardowe switche były wraz z klawiszem za wysokie i taka klawiatura wystawała by za mocno. Może trzeba by szukać jakichś niskoprofilowych switchy, ale to znowu kombinacje, i zapewne nie będą pasowały najtańsze switche, więc trzeba by znowu dołożyć kasę.
Ostatecznie, oprócz PCB ktoś musiał by podać jakie konkretnie switche zaplanował i jakie keycapy do tego, bo powiedzenie, że pcb ma standardowy gabaryt i pasują do footprintu wszystki/dowolne, to nie jest żadna informacja, a nadal nie ma klawiatury, tylko jest pcb, z którym nie do końca wiadomo czy się da zrobić to co byśmy chcieli osiągnąć.
Reasumując, pcb to jest akurat najmniejszy problem, a diabeł tkwi w gabarytach wszystkiego.

Zewnętrznie to się taki moduł da chyba zrobić w postaci emulatora. Gdzieś coś czytałem kiedyś o takim emulatorze na RPi.
Natomiast chyba fajniejsze było by gdyby to się dało zrobić w postaci odrębnego urządzenia na kilku tanich scalakach w postaci małej płytki i to już jak kto woli, może być do środka, może być na zewnątrz. Coś tam ostatnio z tOrim pisaliśmy na podobny temat w innym wątku.