Byłoby miło i umożliwiło pisanie programów bez posiadania sprzętu innym osobom. W razie potrzeby konsultacji pisz na priva, jeśli zdecydowałbyś się na stworzenie emulacji.

Obiecane zdjęcia:

.enum    EAtariRegisterBits
    SEMAPHORE_READ    = 7
    SEMAPHORE_WRITE    = 7
   
    BANK1_ENABLE    = 5    // $A000-$BFFF -> $E000-$FFFF or $6000-$7FFF
    BANK0_ENABLE    = 4    // $8000-$9FFF -> $C000-$DFFF or $4000-$5FFF
   
    RAMBANK_CFG    = 1
   
    VERONICA_CPU_RESET    = 0
.ende

.enum    EVeronicaRegisterBits
    SEMAPHORE_READ    = 7
    SEMAPHORE_WRITE    = 7
   
    WINDOW_LOCATION    = 6
.ende

.enum    EAtariRegisterStates
    UNLOCK_ATARI    = (1 << EAtariRegisterBits.SEMAPHORE_WRITE)
    VERONICA_UNLOCKED    = (1 << EAtariRegisterBits.SEMAPHORE_READ)
    SEMAPHORE_MASK    = (1 << EAtariRegisterBits.SEMAPHORE_READ)
   
    BANK0_ENABLED    = (1 << EAtariRegisterBits.BANK0_ENABLE)
    BANK0_DISABLED    = (0 << EAtariRegisterBits.BANK0_ENABLE)
    BANK1_ENABLED    = (1 << EAtariRegisterBits.BANK1_ENABLE)
    BANK1_DISABLED    = (0 << EAtariRegisterBits.BANK1_ENABLE)
    BANKS_ENABLED    = (BANK0_ENABLED | BANK1_ENABLED)
    BANKS_DISABLED    = 0

    BANK0_MASK    = (1 << EAtariRegisterBits.BANK0_ENABLE)
    BANK1_MASK    = (1 << EAtariRegisterBits.BANK1_ENABLE)
    BANKS_MASK    = (BANK0_MASK | BANK1_MASK)
   
    RAMBANK_CFG_MASK    = (1 << EAtariRegisterBits.RAMBANK_CFG)

    VER_CPU_RESET_PULSE_LOW        = (0 << EAtariRegisterBits.VERONICA_CPU_RESET)
    VER_CPU_RESET_PULSE_HIGH    = (1 << EAtariRegisterBits.VERONICA_CPU_RESET)
    VER_CPU_RESET_MASK    = (1 << EAtariRegisterBits.VERONICA_CPU_RESET)
.ende

.enum    EVeronicaRegisterStates
    UNLOCK_VERONICA    = (1 << EVeronicaRegisterBits.SEMAPHORE_WRITE)
    ATARI_UNLOCKED    = (1 << EVeronicaRegisterBits.SEMAPHORE_READ)
    SEMAPHORE_MASK    = (1 << EVeronicaRegisterBits.SEMAPHORE_WRITE)

    WINDOW_LOCATION_C000    = (0 << EVeronicaRegisterBits.WINDOW_LOCATION)
    WINDOW_LOCATION_4000    = (1 << EVeronicaRegisterBits.WINDOW_LOCATION)
    WINDOW_LOCATION_MASK    = (1 << EVeronicaRegisterBits.WINDOW_LOCATION)
.ende

Weronika nigdy nie była projektowana jako moduł obsługujący przerwania, a bardziej jako koprocesor. Wszelkie przerwania w procesorze Weroniki są zablokowane na poziomie elektronicznym (/IRQ, /NMI na "1").

Postaramy się zaprzęgnąć do pracy odporniejszy na wyższe takowanie procesor (WDC 65816).

Wybór wariantu uzależniałbym od tego jakie postawione są cele. Jeżeli wydajność gry w oparciu o procedurę rysującą odcinki byłaby niesatysfakcjonująca, to wybrałbym wariant #2. Liczniki oraz podpis rysowałbym w polu gry. Zachowuje to klimat pierwowzoru. Nakładanie ich zrealizowałbym na sprite'ach lub procedurze kreślącej odcinki ze zoptymalizowanymi kierunkami o wielokrotności 90 (ew. 45) stopni. Ta sama optymalizacja wyjdzie wydajności na dobre w przypadku rysowania samych asteroidów, choć zysk będzie zapewne niewielki. Rysowanie UFO oraz statku gracza powinno być szybsze w przypadku wariantu sprite'owego.

W przypadku wyboru wariantu #2 można dodatkowo pokusić się o optymalizacje:

a) Rysowanie tylko tych bajtów w kolumnie, które posiadają w masce OR wartość różną od #0. Definicje takiego sprite'a należałoby przygotować uprzednio z zastosowaniem kodowania zbliżonego do kompresji RLE. Wtenczas moglibyśmy rysować pakietami w kolumnie. Należałoby tutaj uwzgędnić jeszcze "poszatkowanie", a w zasadzie tak pogrupować oraz połączyć bajty w kolumnie, aby tego poszatkowania nie było zbyt wiele. Wartość dwóch/trzech pakietów w kolumnie powinna być optymalna. Oczywiście dane sprite'ów powinny być zwielokrotnione dla wszystkich ośmiu kombinacji przesunięć w obrębie bajtu. Ten sam mechanizm możnaby wykorzystać do przywracania tła.

b) Wygenerowanie procedur rysujących dla wszystkich kombinacji kształt/przesunięcie poziome. Bazuje to na obserwacji, że środek dużych asteroidów jest pusty. W szczególności, gdy w masce OR występuje wartość #0, pomijamy taki zapis. Dodatkowo, jeśli w masce OR mamy #$ff, to wpisujemy bezpośrednio lda #$ff / sta (screen),y, zamiast nakładania pełnego z użyciem rozkazu ora. Należałoby oszacować ile to może zająć pamięci, ale myślę, że są szanse na zmieszczenie się.

c) Wszędzie tam, gdzie stosunek wypełnienia bajtów kształtu obiektu pikselami do całkowitego obszaru prostokąta otaczającego obiektu jest duży, zastosować rysowanie na sprite'ach. W praktyce dotyczyć to będzie statku głównego oraz małych asteroidów.

Absolutnie NOWY. Szczególnie widoczne jest to na klawiszu SELECT oraz klapce nad CARtem.

DLI w odpowiednio policzonych interwałach.

Oba terminy mi pasują. Piątek 13'tego odpada.

Paczka wysłana.

Korzystając z okazji podepnę się do wątku i poproszę (po raz n'ty) Tomasza o dopisanie ustawiania adresu dla zmiennych zerostronicowych bez ich alokacji poprzez:

.zpvar = adres

Uprzejmie proszę o pozytywne ustosunkowanie się do mojej prośby.

Pod adresem _d+1 zawarte jest faktyczne _d. Rozkaz inc _d+1 dokonuje automodyfikacji argumentu instrukcji lda pobierającej status skoku, a zarazem argument do dodania w późniejszej instrukcji adc _e, w przypadku dokonania skoku. Wyeliminowałem również konieczność dokonywania skoku JSR enter2 oraz powrotu poprzez RTS, zakładając, że umieścimy cały zaproponowany przeze mnie kod w miejsce JSR enter2. Z tego powodu etykieta continue określa miejsce, od którego następuje kontynuacja wykonywania programu po zakończeniu działania optymalizowanego fragmentu.

Tablica FlagiSkokowZawierajace_0_oraz_20_Tbl jest skonstruowana tak:

$20, 0, 0, 0, 0, 0, 0, 0, $20, 0, 0, 0, 0, 0, 0, 0, itp.

czyli wygenerowana formułą !(i & 7)*0x20 i pełni jak już wspominałem dwoistą funkcję. Pierwsza określa decyzję dotyczącą skoku do dalszego kodu, a druga argument (#$20) do dodania do _e.

W demach MEC'u chodziło o wykorzystanie standardowego zestawu znaków.