Znałem kiedyś gościa, który w podobny sposób naprawiał telewizor. Wymienił blok sygnałowy, moduł odchylania, zasilacz a wreszcie kineskop. Na koniec okazało się, że winna była źle przykręcona listwa masowa łącząca bloki.

_________________
Prawdziwy mężczyzna nigdy nie zapyta o drogę. Najwyżej wybierze alternatywny cel wyprawy. :-D

Dziwne problemy macie. Ja sobie zrobiłem prosty układ z trzech tranzystorów i chodzi bez problemów. Żadna ustawa nie wymaga kurczowego trzymania się standardów, a wejście RS doskonale obywa się bez ujemnego napiecia. Wystarczą z powodzeniem poziomy TTL.

Nie. Każdy wpis zawiera 4 bajty - dokładnie te same, jakie są wysyłane do urządzenia zewnetrznego przez komputer, czyli: DDEV, DCMD,DAUX1,DAUX2.

Chodzi o adres pierwszego sektora, jaki się napatoczy pod głowicę po odebraniu przez stację rozkazu. :)

Zdjęcia nie mam. Parametry techniczne są następujące:

Obsługiwane gęstości: SD,ED,DD,DSDD
Protokół transmisji: normalny, TopDrive, Synchromesh, UltraSpeed
Prędkość transmisji - 19,2kb/s (AUDF3 = $28) i 69kb/s (AUDF3 = $06) lub 82kb/s (AUDF3 = $04) - wybierane zworą.
Prędkość obrotowa - 360rpm
Rozpoznawane rozkazy:

$21 - Format Disk
$22 - Format Enhanced
$3F - Get Hi-speed Index
$42 - Get Command Buffer
$4E - Read PERCOM
$4F - Write PERCOM
$50 - Put Sector
$52 - Read Sector
$53 - Read Status
$57 - Write/verify Sector

Formatowanie z przeplotem standardowym lub ustawianym przez użytkownika w DAUX2
Hardware: uC: 80C50; FDC: WD1770/1772; RAM: 6116; ROM: 27C128
Stacja dwukieszeniowa (XF602B) widziana jest przez system jako dwa oddzielne napędy - D1 i D2 lub D2 i D3 (ustawiane zworą)

Tyle wystarczy?

Zanim Ci Lizard odpowie, proponowałbym użyć lakieru do włosów i dobrze się (nomen omen) przylizać. ;-)

Przeróbka nie jest konieczna, ale zobaczymy, czy komukolwiek potrzebna będzie obsługa dysków ponad 128GB.

Zaprojektuj układ, wykonaj pierwsze płytki, posiedź nad prototypem, napisz i przetestuj niezbędne oprogramowanie, wnieś poprawki do projektu, zamów (niewielką) serię płytek w wersji wynikowej, kup wszystkie elementy, zmontuj sam lub zapłać za zmontowanie, uruchom, przetestuj, zamknij w obudowie i koś forsę aż miło. Na pewno zbijesz tyle czystego zysku, że wystarczy na wykupienie resztówek po firmie Atari Corp. i jeszcze zostanie na wczasy na Tahiti. :-)

Pełna dokumentacja była dostępna od ponad czterech lat i dopiero teraz ktoś "połakomił się" na taki kokosowy interes. Ale to tylko dlatego, że dr Kulczyk nie zagląda na AA. Inaczej na bank położyłby łapę na interesie i sprywatyzował. ;-)

To się prosi o sprostowanie. Dysk do adresowania LBA nie potrzebuje 80 przewodowej taśmy. Takie taśmy przeznaczone są do współpracy z dyskami pracującymi w trybie Ultra ATA od 100 w górę. Dodatkowe przewody nie przenoszą żadnych sygnałów, robią tylko za ekran i są połączone z masą. Złącze jest przecież ciągle takie samo -  40 stykowe. Dodatkowe bity adresujące numer logicznego sektora nie mają nic wspólnego z dodatkowymi liniami w kablu. Wszystko dzieje się na poziomie rejestrów kontrolera. W 48 bitowym LBA rejestry kontrolera określające adres są zorganizowane jako dwubajtowe FIFO, mieszczące w sobie 16 bitową liczbę, której starsze 8 bitów jest określone przez pierwszy wpis do rejestru, a młodsze 8 bitów przez drugi. Kolejny (trzeci) wpis do rejestru powoduje utratę pierwszego i przesunięcie drugiego na pozycję dotychczas zajmowaną przez pierwszy.
Po trzecim zapisie sytuacja wygląda zatem tak, że młodsze 8 bitów określone jest przez trzeci wpis, a starsze 8 bitów przez drugi.
Znaczenie rejestrów jest nastepujące: (adresy podane dla interfejsu KMK/JZ):

$d112 (sector count) - liczba sektorów do odczytu (bity 0...15)
$d113 (sector number) LBA bity 0...7 (ostatni wpis) i 24...31 (poprzedni wpis)
$d114 (cylinder low) LBA bity 8...15 i 32...39
$d115 (cylinder high) LBA bity 16...23 i 40...47

$d116 (device/head - bez FIFO - pojedynczy zapis)
bity 0...3 - nie używany
bit4 (DEV) - wybór dysku
bit5 - nie używany
bit6 (LBA) - ustawiony oznacza tryb LBA
bit7 - nie używany

Mam nadzieję, że wyjaśnienie jest wystarczająco czytelne. ;-)

Zapomniałem o sprawie o podstawowym znaczeniu. Rozwiązania sprzętowe nie stanowią istotnej przeszkody w wykonaniu układu. Wszystko da się tak czy owak rozwiązać. Pozostaje pytanie, kto cały ten kram sfinansuje? Domyślam się, że gdyby układ, łącznie z ANTIC-ami, GTIA, Biport-SRAM, płytką, montażem i uruchomieniem miał się zamknąć w kwocie 20PLN, to już tak gdzieś może około połowy forumowiczów by w to weszło. Problem w tym, że realność projektu zaczyna się o rząd wielkości wyżej.

Nawet nie wypada mi przypominać, że zapowiadałeś się gdzieś tak koło sierpnia. ;-)
No to czekam.

Płytka jest już niewątpliwie w nowej wersji. Potrzebne elementy to głównie układy TTL w wersji LS i ALS, EPROM 27C64 (do zaprogramowania) i SRAM 6116. Do uruchomienia przyda się oscyloskop lub analizator.