Dziwne - zazwyczaj czytam nazwy kolorów w czarnym druku i nie widzę w tym nic dziwnego.
Możesz napisać coś więcej na ten temat?

Świetna sprawa. No to mamy już Rapidusa (65816@20MHz) z: VBXE (14MHz), Tomek8 (PIC24@40MHz) i Weroniką (6502@16MHz) na pokładzie i wszystko pracuje niezależnie :). Normalnie automat do gier :) Trzeba będzie uruchomić produkcję joysticków...
Cieszę się, że projekt idzie ku szczęśliwemu finałowi i może uda mi się też dorzucić do niego swoje 3 grosze.

Racja - pomyłka. Chodzi oczywiście o standardowe spektrumowe obrazki o rozmiarze 6912 bajtów. Dzięki.

Może inaczej.
AtariDOS skonstruowany jest tak, że wpis w katalogu zawiera wyłącznie rozmiar pliku (liczony w sektorach) oraz numer pierwszego sektora pliku. Każdy z sektorów pliku zawiera 125 lub 253 (zależnie od gęstości SD, DD) bajty danych i zawsze 3 bajty wskazujące nr kolejnego sektora pliku i ilość danych, które zostały wykorzystane w bieżącym sektorze. Chcąc poruszać się po takim pliku musisz odczytać wpis w katalogu (masz nr pierwszego sektora) i czytać po kolei sektory pliku (żeby się dowiedzieć jaki jest następny) - czyli stworzyć mapę pliku. Dopiero wtedy wiesz do którego sektora skoczyć kiedy potrzebujesz ustawić wskaźnik pliku w konkretnym miejscu. To samo kiedy chciałbyś się dowiedzieć ile bajtów zawiera plik - wpis w katalogu podaje tylko ilość zajmowanych sektorów na dysku więc musisz polecieć po wszystkich sektorach pliku i sumować ilości bajtów wykorzystanych w sektorze).
SpartaDOS skonstruowany jest tak, że wpis w katalogu zawiera ilość danych w pliku w bajtach i numer pierwszego sektora mapy pliku. Mapa pliku z kolei zawiera numery kolejnych sektorów w pliku. W sektorach pliku zapisywane są tylko dane (128/256 lub 512 bajtów zależnie od gęstości). Ustawienie wskaźnika w pliku polega więc na pobraniu wpisu w katalogu (więc masz pierwszy sektor mapy pliku), przeliczenia w którym sektorze mapy pliku znajduje się numer sektora pliku, który nas interesuje, odczytaniu n sektorów mapy pliku i pobrania numeru sektora pliku. Mapa pliku jest listą dwukierunkową więc możesz się po niej poruszać dowolnie (w AtariDOS linki w sektorach pliku prowadzą tylko do następnego sektora pliku - lista jednokierunkowa więc musisz złożyć sobie indeks w pamięci sam). Dzielenie przez 128/256/512 zdaje się jest też nieco szybsze niż dzielenie przez 125/253.
Jak łatwo sobie wyobrazić, dla gęstości DD w jednym sektorze mapy pliku będziesz miał informacje o (256-2-2)/2=126 sektorach pliku czyli bez doczytywania dodatkowych sektorów dysku dostaniesz się bez problemu do 32256 (7E00 hex) bajtów pliku. Jeśli plik jest dłuższy, to przeczytany zostanie kolejny sektor mapy pliku. Jeśli chcesz cofnąć się wstecz, przeczytany zostanie poprzedni sektor mapy pliku, itd.
Sparta buforuje dane celem oszczędzenia użytkownikowi zbędnych odczytów tak więc NOTE/POINT będą śmigać bardzo szybko.
Warto sobie wyobrazić co będzie się działo z AtariDOS-em i kolegami kiedy bez samodzielnego zrobienia indeksu (gdzie go trzymać: w pamięci? - szkoda miejsca; na dysku? - redundancja a przecież mamy tylko 180KB na DD, no 360 na DSDD) - czeka nas każdorazowy odczyt od początku pliku aż do miejsca w którym chcesz się ustawić. Sparta ma po prostu indeks pliku wbudowany w filesystem i nie będzie żądać od użytkownika żeby go samodzielnie robił. Wygodniej? :)

Edit: poprawka

@xxl:

Instrukcje NOTE/POINT w AtariDOS wyglądają trochę jak projektowane na kolanie i nie do końca są przemyślane:
1. Żeby użyć NOTE/POINT musisz mieć otwarty plik.
2. Musisz wiedzieć ile bajtów zawiera sektor dysku a nie masz do tego żadnej funkcji w D:.
3. Numer sektora to numer sektora nie w pliku, ale NA DYSKU.
4. Jeśli wskazany sektor NA DYSKU nie należy do otwartego pliku dostajesz błąd 164: INTERNAL FILE # MISMATCH.
5. Zapisując dane do linku w sektorze możesz uszkodzić strukturę pliku.

TELL/SEEK:
1. Operują zawsze na PLIKU co jest logiczne, bo w końcu przed użyciem NOTE/POINT w BASIC-u musisz otworzyć plik.
2. Nie musisz znać szczegółowych danych nośnika bo jest ci do do niczego nie potrzebne (i nie powinno być).
3. Nie masz możliwości uszkodzenia struktury pliku, bo nie piszesz do sektorze, ale po pliku - DOS sam załatwia za ciebie ustawianie wskaźnika w pliku.

Takie to różnice.
Wygląda na to, że żeby poprawnie obsługiwać NOTE/POINT i pisać w jakieś miejsce w pliku w AtariDOS należy:
1. Otworzyć plik.
2. Czytać i ignorować bloki danych aż do osiągnięcia miejsc, które Cię w pliku interesują.
3. Znajdując się w każdym punkcie, którym jesteś zainteresowany wykonać NOTE i zachować wskazania eby móc się potem ustawić poprawnie w pliku za pomocą funkcji POINT.
Więc musisz przed wykonaniem czegokolwiek przelecieć część/cały plik celem uzyskania wskaźników. W przypadku TELL/SEEK nie trzeba tego robić; co więcej - jeśli znajdziesz się poza plikiem DOS sam go rozszerzy (Sparta - nie wiem jak to jest w MyDOS-ie).

Zaktualizowana wersja używająca VBXEFXS lub S_VBXE.

Dokładnie tak jest jak mówisz. W SDX ponadto możesz ustawić wskaźnik poza obecnym rozmiarem pliku - wtedy rozmiar pliku zostanie rozszerzony a wartości od końca pliku do miejsca wypełnione zerami. Nie spowoduje to rezerwacji sektorów ani żadnych zapisów na dysku (prócz wpisu w katalogu), dopiero kiedy zechcesz zapisać w takiej "dziurze" jakieś dane zaalokowany zostanie sektor i przypisany do pliku w odpowiednim miejscu.
Ale to dygresja.
Generalnie różnica między AtariDOS a Sparta polega na tym, że NOTE/POINT w AtariDOS działają na dysku, a w Sparcie działają na pliku. Tak więc NOTE w Sparcie zwróci 3-bajtowy numer bajtu w pliku i analogicznie POINT ustawi wskaźnik odczytu/zapisu danych w pliku (stąd nazwy funkcji - TELL/SEEK bo bliżej im do tych Unix-owych niż AtariDOS-owych).

Hahahaha. Niemożliwe! :)
Cieszę się :)

Może LZW packer by Mathnoid opisywany w TA 8/93: http://tajemnice.atari8.info/8_93/8_93_lzw.html