Sinusa najlepiej wyliczyć odczytując go z lookupa. :) Jak nie ma lookupa, to szereg potęgowy dość ładnie zbiega - BASIC stosuje tę metodę.

Lookupa można natomiast wyliczyć z zależności trygonometrycznych. Najprościej chyba z cos(a+b) - potrzebny poprzedni cos i jeden cos jako stała. Kiedyś to robiłem przy użyciu FP. Procka zajmowała z 70 bajtów, dawała ładnego "SIN-usa" i korzystała chyba tylko z dodawania (odejmowania?) FP i konwersji na int. Z tą konwersją trzeba uważać, bo chyba nie chwyta liczb ujemnych. :( Niestety policzenie 256 wartości trwało z pół minuty.

Ja nie mówiłem o żadnym zbiorze przykładów ani o konwersji na ASCII tylko na liczbę całkowitą.

Dwa wyrazy szeregu to zdecydowanie za mało, żeby to przypominało sinusa.
Szereg lepiej liczyć bez potęgowania, np. ((x + a) * x + b) * x + c, nawet BASIC tak robi. :)

Z zależności trygonometrycznych dostaniesz dobrą precyzję.

pod X podstawiamy kąt dla którego liczymy sinusa, a co podstawiamy pod A,B,C ? dlugosci odpowiednich ramion trójkąta ?

Jakiego znowu trójkąta? To współczynniki szeregu Maclaurina. Chodzi o to, żeby uniknąć potęgowania X.

Tworzenie lookupa wygrzebałem takie (jak widać potrzebne mnożenie):

     org $8000

fld0 equ $dd89
fld1 equ $dd98
fadd equ $da66
fsub equ $da60
fmul equ $dadb
fpi  equ $d9d2

     ldx #2
msin txa
     pha
     ldx <cos2
     ldy >cos2
     jsr fld0
     ldx <s1
     ldy >s1
     jsr fld1
     jsr fmul
     ldx <s2
     ldy >s2
     jsr fld1
     jsr fsub
     ldx #5
     lda s1,x
     sta s2,x
     lda $d4,x
     sta s1,x
     dex
     bpl *-13
     ldx <dsin
     ldy >dsin
     jsr fld1
     jsr fadd
     jsr fpi
     pla
     tax
     lda $d4
     sec
     sbc #127
     sta sin,x
     inx
     bne msin
     rts

dsin dta b($41),b($01),b($27),b($00),b($00),b($00)
cos2 dta b($40),b($01),b($99),b($93),b($97),b($64)
s1   dta b($40),b($03),b($11),b($67),b($36),b($02)
s2   dta b($00),b($00),b($00),b($00),b($00),b($00)

     org $600
sin  dta b(0)
     dta b(0)

     end

Miałem lepsze tylko teraz to nie znajdę.

Nie sprawdzałem, ale mógłbym się założyć, że Atari BASIC daje dokładniejsze wyniki.

Na '51 to programowałem kiedyś kalkulator - z szeregu liczył tylko exp i log, ale jakby dopisać współczynniki to z sin i cos też by nie było problemu.

W ogóle nie powinno być "*-", tylko etykieta. Program działał, tylko przed wysłaniem posta zamieniłem indeksowanie Y na X zapominając o tym *!@#@ "*-".

Ostatnio edytowany przez Fox (2006-07-23 14:09:24)

Foxowi zapewne chodziło o schemat Hornera przy rozwijaniu szeregu Maclaurina Jestem prawie pewny, że po zastosowaniu algorytmu hornera dostaniesz to samo co w poscie #8

tak juz zrobiłem, przekształciłem to i wyszło z tego 6 mnożeń

jednak na chwile obecna przepisałem na asm wersje z posta #8, czyli z 9 mnożeniami, jest ona dokładniejsza, wyliczenie sinusa zajmuje 5 ramek (standardowy pakiet FP Atari, na FastChip-ie powinno być szybciej)

wersje Taylora też zamienie na asm, zobacze ile oszczędze czasu na tych 3 mnożeniach mniej

p.s.
na FastChip-ie trwa to średnio 2 ramki

Ostatnio edytowany przez tebe (2006-07-24 17:32:31)

A świstak siedzi i zawija...

że pięc obliczeń na sekunde pewnie :)
Defacto to jest brzydka jednostka. Prawdziwi atarowcy powinni używać ramek ;)

Ostatnio edytowany przez laoo/ng (2006-07-24 09:55:12)

U nas na wsi mówiło się też "wiadro". 2 wiadra to jedna ramka.

(to było chyba od "mam jeszcze wiadro czasu", czyli pół ramki).

Pożyteczna jest też jednostka "tyle" (tu gest rękoma), przy czym może być "tyle" i "tyyyyle". W bardziej szczegółowej rozmowie "tyle" pokazuje się na ekranie.

Mniej popularna jednostka czasu to "kilocykl".