Jam jest chetny!!!

Przydaloby sie mi sterowanie przelaczaniem D1/D9 w SIO2IDE z klawiatury - no i np. twardy reset pod jakas kombinacyja, co prawda pod QMEGiem wystarczy przytrzymac Shift, ale czasem trza QMEGa odlaczyc.

To jedyna dwa przypadki, kiedy siegam do Atarynki.

Nie, nie - dowolne pliki.
Wysylasz do stacji rozkaz w stylu "OPEN", a potem rozkazy w stylu "BGET' czy "BPUT", a ona przesyla w odpowiednia strone dowolnej dlugosci paczke bajtow z tego pliku. I wszystko to (prawie, bo jakas namiastka wysylajaca te rozkazy musi byc) bez posrednictwa DOSa, ewentualnie pod Sparta, po zainstalowaniu sterownika np. jakies H: :)
Wyobraz sobie DOS o MEMLO w granicach $1000 niezajmujacy zadnej dodatkowej pamieci i obslugujacy w efekcie liki na HDD w formacie FAT32.

Da sie dorobic, ale przyrostu o te parenascie procent niezauwazysz. A trzebaby bylo zrobic wtedy implementacje 3 predkosci (wlasnie dla zachowania zgodnosci).
Jednak przy 3 predkosciach nie daloby sie juz tak latwo rozpoznawac ktora jest aktualna. Rozpoznawanie zaczeloby zajmowac dodatkowy czas w trakcie komunikacji i kolo sie zamyka.

Wierz mi Dely, dlugo sie zastanawialismy co z tym zrobic zeby wszystko wspolgralo, lepiej nie ruszac, bo teraz nie ma problemow, a po zmianach zacznie sie ze to nie chodzi, a tamto to blokuje transmisje itp.

To POKEY sie nie wyrabia.
Daaaawono temu, jak bawilem sie LDW napisalem programik, w ktorym mozna bylo zmieniac predkosc transmisji.
W miare pewna byla transmisja ponizej 90kbodow, potem dzwiek byl wyzszy ale.... no wlasnie programy wczytywaly sie tak samo szybko, albo nawet wolniej, bo zbyt czesto nastepowaly bledy komunikacji i powtorne przesylanie danych (tego nie widac i nie slychac, ale sektor moze byc w przypadku bledu transmisji przesylany kilka razy).
Granica mozliwosci POKEYA wogole (pomijajac pewnosc transmisji) jest okolo 120-130tys. bodow. Zrobilem i takie testy, ale tu wplyw na transmisje miala nawet jakosc kabla polaczeniowego, a stopa bledow byla tak wielka, ze realna predkosc spadala ponizej 50 :) (choc dzwiek byl piskiem bardzo wysokim i moznabylo sie chwalic - ale co z tego).
Realnie 70 tys. bodow jest maksymalna sensowna predkoscia, a te 52  w SIO2IDE jest dla zachowania PELNEJ zgodnisci z UltraSpeed - sa programy, ktore poprostu wykrywajac ten tryb ustawiaja taka, a nie inna predkosc. Zreszta, dzieki braku przerw miedzysektorami (nie ma tu krecacej sie dyskietki) realnie jest o jakies 15% szybciej niz w stacji dyskow z US.

A, i jeszcze jedno. Powyzej 80 tys. trzeba pisac wlasnie procedury transmisji, bo te oryginalne chodzace na przerwaniach sie nie wyrabiaja. Przykladem stary loader dyskowy dla trybu US - chyba Speed 30 sie nazywal czy jakos tak.

A tak z ciekawosci, sprawdzaliscie jak sie maja informacjie producentow roznych "turb" do faktycznej predkosci transmisji. Polecam speawdzenie procedur transmisji kazdego z tych "wynalazkow" i sprawdzenie jaka liczba jest wpisywana do rejestru POKEYa odpowiadajacego za predkosc. Pare prostych obliczen i mozna sie zdziwic jak latwowierni wszyscy jestesmy :) (np. w TOP DRIVE - czyli TOMS TURBO wszystkie rozkazy do stacji (jakies 2-3% danych) sa przesylane z predkoscia standardowa - jakos nikt nie przyznal sie jaki to ma wplyw na ogolna predkosc i podawana zawsze byla tylko predkosc przesylu danych.
To 52 w SIO2IDE to przynajmniej JEST 52, tak jak oryginalne 19,2 jest naprawde 19,2 !!

No dobra, ale jak toto (przy takiej prostej konstrukcji) rozpoznaje otwarcie lub zamkniecie stacji dyskow. Wszak LDW nie maja przelacznika i w TOMSach byl on montowany dodatkowo.
Chyba ze za otwarcie stacji uznaje nieczytelnosc pierwszego sektora dyskietki, moze sprawdzcie, czy tryb TOP DRIVE uruchamia sie przy bootowaniu z ZAMKNIETA dzwignia i NIESFORMATOWANA dyskietka w srodku - tak z ciekawosci.

To @ to tylko dla ulatwienia, w zestawie procedur we/wy tak zaczynaja sie makra pomocnicze, ktore wspieraja te glowne.
W czasie pisania wywolanie makra nie rozni sie od mnemonika.

Tak to wlasnie nieznajomosc programu powoduje ze ludzie stosuja prymitywne narzedzia w stylu QA ;)  Na dodatek MAC nie ogranicza dlugosci i ilosci etykiet, a do tego wiecej kodu sie w nim jednorazowo miesci i makra mozna miec w oddzielnych plika i includowac w miare potrzeb (oczywiscie nie zajmuje to pamieci wtedy).

A lubie tez makra POKE i DPOKE :)
wtedy kod assemblerowy wyglada np:

  POKE COLBAK,0
  DPOKE DL,$4000

fane :)

Prosze bardzo (polecam zbior IOMAC.LIB zawierajacy caly blok WE/WY w postaci makr, to jest wycinake zawierajacy kilka makr pomocniczych i makro XIO:
(etykiety systemowe sa wczesniej inkludowane za zbioru SYSEQU)

 ; MACRO:  @CH
 ;
 ; Loads IOCB number (parameter 1) into X register.
 ;
 ; If parameter value is 0 to 7, immediate channel number
 ;   is assumed.
 ;
 ; If parameter value is > 7 then a memory location
 ;   is assumed to contain the channel number.
 ;
     .MACRO @CH
     .IF %1>7
       LDA %1
       ASL A
       ASL A
       ASL A
       ASL A
       TAX
       .ELSE
       LDX #%1*16
       .ENDIF
     .ENDM
 ;
 ;
 ; MACRO:  @CV
 ;
 ; Loads Constant or Value into accumultor (A-register)
 ;
 ; If value of parameter 1 is 0-255, @CV
 ; assumes it's an (immediate) constant.
 ;
 ; Otherwise the value is assumed to
 ; be a memory location (non-zero page).
 ;
 ;
 ;
     .MACRO @CV
     .IF %1<256
       LDA #%1
       .ELSE
       LDA %1
       .ENDIF
     .ENDM
 ;
 ;
 ;
 ;
 ; MACRO:  @FL
 ;
 ; @FL is used to establish a filespec (file name)
 ;
 ; If a literal string is passed, @FL will
 ; generate the string in line, jump
 ; around it, and place its address
 ; in the IOCB pointed to by the X-register.
 ;
 ; If a non-zero page label is passed
 ; the MACRO assumes it to be the label
 ; of a valid filespec and uses it instead.
 ;
 ;
 ;
     .MACRO @FL
     .IF %1<256
       JMP *+%1+4
 @F    .BYTE %$1,0
       LDA # <@F
       STA ICBADR,X
       LDA # >@F
       STA ICBADR+1,X
       .ELSE
       LDA # <%1
       STA ICBADR,X
       LDA # >%1
       STA ICBADR+1,X
       .ENDIF
     .ENDM
     .PAGE "   XIO macro"
 ;
 ; MACRO:  XIO
 ;
 ;  FORM:  XIO cmd,ch[,aux1,aux2][,filespec]
 ;
 ; ch is given as in the @CH macro
 ; cmd, aux1, aux2 are given as in the @CV macro
 ; filespec is given as in the @FL macro
 ;
 ; performs familiar XIO operations with/for OS/A+
 ;
 ; If aux1 is given, aux2 must also be given
 ; If aux1 and aux2 are omitted, they are set to zero
 ; If the filespec is omitted, "S:" is assumed
 ;
     .MACRO XIO
     .IF %0<2 .OR %0>5
       .ERROR "XIO: wrong number of arguments"
       .ELSE
        @CH  %2
        @CV  %1
       STA ICCOM,X ; COMMAND
       .IF %0>=4
          @CV  %3
         STA ICAUX1,X
          @CV  %4
         STA ICAUX2,X
         .ELSE
         LDA #0
         STA ICAUX1,X
         STA ICAUX2,X
         .ENDIF
       .IF %0=2 .OR %0=4
          @FL  "S:"
         .ELSE
 @@IO    .=  %0
          @FL  %$(@@IO)
         .ENDIF
       JSR CIO
       .ENDIF
     .ENDM

I jeszcze jedno z makr stosowanych przeze mnie i Pirxa:

;-------------------------------------
         .MACRO MOVE.L
;    MOVE.L    source_addr,dest_addr,length
;    Moves 'length' bytes long block of bytes
;    beginning from 'source_addr' to 'dest_addr'
;    The macro tries to create the optimal code for given data
;    CAUTION! Blocks shouldn't overlap! Macro is self-modyfying!
         .IF %3<$0100
           LDX #%3-1
@MC        LDA %1,X
           STA %2,X
           DEX
           .IF %3>$7F
             CPX #$FF
             BNE @MC
             .ELSE
             BPL @MC
             .ENDIF
           .ENDIF
         .IF %3&$FF<>$00
           .IF %3>$0100
             LDA #$00
             STA ?LI
             STA ?LI+1
?MO          LDA %1
?MO1         STA %2
             INC ?MO+1
             BNE ?MO2
             INC ?MO+2
?MO2         INC ?MO1+1
             BNE ?MO3
             INC ?MO1+2
?MO3         INC ?LI
             BNE ?MO4
             INC ?LI+1
?MO4         LDA ?LI+1
             CMP # >%3
             BNE ?MO
             LDA ?LI
             CMP # <%3
             BNE ?MO
             ;lda #0
             ;sta ?LI
             ;sta ?LI+1
             BEQ ?MO5
?LI           .WORD 0
?MO5
             .ENDIF
           .ELSE
           LDX # >%3
           LDY #$00
?MO        LDA %1,Y
?MO1       STA %2,Y
           INY
           BNE ?MO
           INC ?MO+2
           INC ?MO1+2
           DEX
           BNE ?MO
           .ENDIF
         .ENDM

No to jeszcze takie malenstwo, a jak przydatne:

; adds %1 to %2 and saves result in %3
; if there is no %3, result goes to %2
         .MACRO ADD.W
         CLC
         LDA %2
         ADC %1
         .IF %0=3
           STA %3
           .ELSE
           STA %2
           .ENDIF
         LDA %2+1
         ADC %1+1
         .IF %0=3
           STA %3+1
           .ELSE
           STA %2+1
           .ENDIF
         .ENDM

(etykiety zaczynajace sie od ? sa etykietami lokalnymi makra, a nazwy zaczynajace sie od @ sa makrami pomocniczymi w wiekszym bloku makr - np. zestaw procedor we/wy)

Zwroc uwage na kompilacje warunkowa i generowanie roznego kodu w zaleznosci od parametrow. Piszesz sobie zestaw takich makr (jak chcesz podesle wieksze zbiory) i zapominasz o typowych konstrukcjach kodu, bo nie musisz juz o nich pamietac, wplatane sa w kod w miare potrzeby jako makra wlasnie.....

Prosze mi pokazac inny, tak elastyczny assembler!!

A TU znajduje sie instrukcja do MAC65 a takze OMC - czyli odpowiednik MAC65 na PC.

No to jest wyciety jeden (i to niepelny) folder z tej plytki :).

Ciagnij - warto!! :)

Gdyby jeszcze standardowe stacje (przypadek 1050) chcialy te kombinacje z blokiem danych PERCOM rozumiec ;).
Ale przyznam ze tez chcialem to zaproponowac, bo to najladniejsza metoda (z punktu widzenia czystosci programowania).

Tyle tylko ze mi chodzi o DISKINT a nie SIO, przez SIO to mozemy sobie transmitowac dowolne bloki danych i dowolnie kombinowac z parametrami. Ale interface programowy OS zajmujacy sie obsluga dyskow narzuca pewne zasady, i trzymajac sie tych zasad (a powinnismy sie raczej trzymac) dostajemy takie, a nie inne ograniczenia.

Nalezy uzyc entelygencji :)

Ja sciagnalem to w takiej postaci, w jakiej jest na serwerze, widac w oryginale bylo to w folderach Disk1, Disk2 i Disk3 na jakims CD czy czym takim.
Na dowolnej partycji zakladasz folder Disk1 i do niego kopiujesz wszystkie pliki (wazne zeby folder ten byl w glownym), odpalasz instalator...
Po chwili stwierdzi ze chce cos z Disk2, wtedy przechodzisz do innego okienka i zmieniasz nazwe folderowi Disk1 na Disk2 - wracasz i kontynuujesz, tak samo potem z Disk3 .... i ... zainstalowane.

To sa programy pod Windows 3.0, wiec dzwiek to one bezposrednio do karty wypluwaly, zapomniec nalezy o doznaniach sluchowych :)

aaaaa.... 3 czesc jest zgrana chyba z zainstalowanego folderu, wystarczy ja wkopiowac gdzies i odpalac.

Zerkam, zerkam i cos mi sie strasznie ciezko analizuje pod MLM, jakis wydruk by sie przydal (mam jeszcze w domu wydruki starego QMEGa robione pod Disk Wizzardem II na papierze w kratke ;) ). Jak znajde SIO2PC to odpale drukowanie z DW2 do pliku tekstowego i se wydrukuje, bo pod MLM wczoraj (a wlasciwie dzisiaj) o 3 nad ranem dostawalem jakiegos oczoplasu ;)